Het erg pittoreske, maar bedreigde Lillo moet ik gewoonweg een paar keer per jaar bezoeken, tot zo lang het nog kan. De weinige horeca die er nog overschiet is dan absoluut welkom, maar dan moeten ze wel die naam waardig zijn. Vandaag heerlijk genoten van een voorjaarszonnetje op het terras en dan bestel je daar uiteraard een biertje bij. Veel biedt de kaart niet, tapbieren zijn er al helemaal niet. Dan maar een Hopus, een hoppig bier met hergisting op de fles waarbij de klant in principe de keuze gelaten moet worden wat hij met de laatste centimeter gist in de fles doet. Voor mij moet die er absoluut bij. De Hopus werd opgediend, reeds uitgeschonken achter de toog, zonder flesje. Eerste opmerking: in principe wordt dit met speciaalbieren zo niet gedaan. Bij het op tafel zetten was al direct duidelijk dat de gist er niet inzat. Bij een opmerking daarover viel men uit de lucht en is men gaan zien naar het flesje. Men kwam er dan mee naar buiten en goot de gist in mijn glas. Geen enkele verontschuldiging. Hoe kan dit nog in 2012? Kijk, men steekt de faillissementen van de cafés maar al te graag op het rookverbod. Neen, de faillissementen zijn vooral te danken aan eigenaars die kortzichtig zijn, zich niet willen specialiseren, geen financiële reserve hebben en/of te weinig vakkennis hebben. Hoe kan het nu zijn dat horeca uw beroep is en dat je daar juist afgaat als een gieter? Deze barman/vrouw en/of uitbater heeft duidelijk onvoldoende of geen bierkennis, maar hij/zij staat wél achter een toog en heeft wel als taak onze biercultuur uit te dragen. Het is als een schoenmaker die niet weet hoe hij schoenen moet herstellen, een bakker die niet weet hoe een brood te bakken. Buiten het feit dat Belgïe als bierland zo een deuk in haar reputatie krijgt, willen cafés als dit nog overleven ook in deze crisistijden? Voor mij zijn toestanden als dit ongehoord en zou er een wet moeten bestaan dat het café gesloten blijft totdat de zaakvoerder de juiste opleiding(en) heeft.
(2)